Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Η καθαρή «Τηνιακή Φυλή»!

Η Eva Justin, ανθρωπολόγος του γ' ράιχ, μετρά το κρανίο μιας δύστυχης ρομά.

           Διαβάσαμε σήμερα στο tinostoday, ένα άρθρο σχετικό με την Τήνο, με τίτλο «Νομίζατε πως τα ξέρετε όλα για το νησί της Τήνου; Διαβάστε και θα δούμε!». Πληροφορίες για το νησί μας, για τις παραλίες του, για τους περιστεριώνες του, για το μάρμαρό του και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Συνεχίζοντας όμως την ανάγνωση και κάπου ανάμεσα στο beach volley της κολυμπήθρας, στα δύο κυρίαρχα δόγματα πίστης στο νησί και στα παραδοσιακά μουσικά όργανα της Τήνου, αντικρίζουμε τα παρακάτω.

«Οι Τηνιακοί είναι από τις καθαρότερες (σε αίμα και DNA) φυλές του ελλαδικού χώρου. Λίγες προσμίξεις κατά την διάρκεια της ιστορίας της με τους Βενετούς έγιναν αλλά όχι αρκετές ώστε να αλλάξει η «Τηνιακή Φυλή». Οι Τούρκοι, οι Ούνοι και οι Σλάβοι υπήρξαν απλά περαστικοί, και λέγεται πως ο Πασάς δεν πατούσε καν στο Νησί μας παρά μόνο αραιά και πού για να εισπράξει τους δυσβάσταχτους φόρους.
Η Τηνιακή διάλεκτος είναι από τις λίγες διαλέκτους που διατήρησαν στοιχεία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ίσως να βοήθησε σε αυτό η καθαρότητα της φυλής. Μερικές λέξεις που μέχρι και σήμερα ακούμε από τις γιαγιάδες μας έρχονται κατ’ ευθείαν από την Αρχαιότητα. Ο ζυγός (ξύλο που τοποθετείται στον τράχηλο του ζώου για το ζευγάρι), παραδείγματος χάριν, ο ινταγός (λούκι για το νερό), το δώμα, το ακρόδωμα και η θυρίδα.»
            Δεν μας έφταναν τα όσα λέγονται για την ελληνική άρια φυλή και την καθαρότητά της, τώρα μαθαίνουμε και ότι οι τηνιακοί είναι από τους γνησιότερους εκπροσώπους της! Αναρωτιόμαστε σε ποια επιστημονικά ανθρωπολογικά κείμενα στηρίζει αυτούς τους γονιδιακούς ισχυρισμούς του ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου στον ιστότοπο isternia.net. Γλωσσολογικά δε, σε μία διάλεκτο γεμάτη από λατινογενή ονόματα, τοπωνύμια και ιδιωματισμούς (που αναφέρονται στο ίδιο άρθρο), πιθανολογεί ότι η διατήρηση στοιχείων της αρχαίας ελληνικής οφείλεται στην καθαρότητα της «Τηνιακής Φυλής»!
                Επιτέλους, είναι ντροπή να μιλάμε για καθαρές φυλές και αίματα και ποσοστά καθαρότητας στο DNA. Τέτοιες διαπιστώσεις για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο φυλετικά καθαρός, που φαντάζουν αληθινές σε όσους αρέσκονται να τις πιστεύουν, θυμίζουν φρικιαστικές εποχές. Είναι γνωστά τα τεστ φυλετικής καθαρότητας των ναζί κατά τα οποία μετρούνταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου ή του σώματος. Αν οι μετρήσεις δεν ταίριαζαν με συγκεκριμένα φυλετικά κριτήρια τότε πιθανότατα το θύμα της φυλετικής διάκρισης κατέληγε ως «λιγότερο καθαρό» σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης με τη γνωστή συνέχεια.

Δεν αποδεχόμαστε κανένα είδος φυλετικής διάκρισης και διαχωρισμού των ανθρώπων σε καθαρούς και ακάθαρτους.

Δεν υπάρχουν καθαρές φυλές,
υπάρχουν μόνο βρώμικα μυαλά.


Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Πατρίδα, μια σύντομη ερμηνεία.


Μετά από ένα ταξίδι μιας εβδομάδας γύρισα στην «πατρίδα». Δεν ξέρω αν μπορώ να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη με σιγουριά. Το νόημά της δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρο, πόσο μάλλον τώρα που έχει καταχραστεί όσο ποτέ άλλοτε ο όρος. Ας εξετάσουμε ετυμολογικά την λέξη. Η ρίζα της προφανώς είναι η ίδια με της λέξης πατέρας. Πατρίδα λοιπόν σημαίνει αυτή που είναι των πατέρων, δηλαδή των προγόνων. Η λέξη πατέρας σημαίνει πρόγονος καθώς ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία, αν η λέξη περιείχε την ρίζα μητρ-, π.χ. μητρίδα, θα μπορούσαμε να πούμε πως σημαίνει αυτήν που μας μεγαλώνει ή μας θρέφει.
Η λέξη πατρίδα λοιπόν σημαίνει κάτι το οποίο ήταν το ίδιο για τον πατέρα μου, για τον παππού μου, για τον παππού του παππού μου και ούτω καθεξής. Μέχρι πότε όμως; Μέχρι εκατό χρόνια πίσω; Μέχρι χίλια; Δέκα χιλιάδες;
Αν ισχυριστούμε ότι το κράτος είναι αυτό που παραμένει κοινό από το παρελθόν μέχρι σήμερα αρκεί να ανατρέξουμε τριακόσια χρόνια πίσω για να βρούμε ένα διαφορετικό κράτος, μιας και κράτος με το όνομα Ελλάδα αναγνωρίσθηκε μόλις το 1828.
Αν επιλέξουμε τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα ως κοινό σημείο αναφοράς, πέραν από την τεράστια ποικιλομορφία που υπάρχει στον ελληνικό χώρο και την ομοιότητα ορισμένων συνηθειών με εκείνες που υπάρχουν στα γειτονικά κράτη, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αν γυρίσουμε περίπου χίλια χρόνια πίσω, θα συναντήσουμε μεγάλες διαφορές στις συνήθειες των ανθρώπων. Την εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας για παράδειγμα, η θέση της γυναίκας στην κοινωνία ήταν πολύ διαφορετική.
Αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για την ίδια θρησκεία τότε αρκούν δύο χιλιάδες χρόνια για να βρούμε προγόνους οι οποίοι ασπάζονταν κατά πλειοψηφία, ένα διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα.
Αν τέλος, πρόκειται για την ίδια γλώσσα τότε οι σύγχρονες θεωρίες που βασίζονται στην συγκριτική γλωσσολογία δείχνουν ότι αν πάμε πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια πίσω, βρίσκουμε μία κοινή μητέρα-γλώσσα για όλους τους ινδοευρωπαίους, όπως ονομάζονται.
Το μόνο που κατ’ εμέ έχει παραμείνει και θα παραμείνει κοινό, από τότε που οι άνθρωποι ξεκίνησαν να μεταναστεύουν και να μετακινούνται κατά μονάδες και όχι σαν ολόκληρες φυλές, είναι η αίσθηση της επιστροφής στο οικείο περιβάλλον του τόπου που γεννήθηκαν, που μεγάλωσαν και που ζήσανε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Επίσης, η νοσταλγία της επιστροφής και η ανάμνηση.
Τα συναισθήματα αυτά προέρχονται βασικά από τις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε όσους ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον ίδιο τόπο και έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Δεν πηγάζουν ούτε από κάποιο κοινό γονίδιο, ούτε από μία μυστηριώδη σύνδεση με τα «άγια χώματα», ούτε από κάποια ανώτερη δύναμη, ούτε από κάποια κοινή εξωγήινη καταγωγή! Το ίδιο νιώθει όποιος γυρίζει στο σπίτι του, ανεξάρτητα από την εθνικότητά του, ακόμη κι όταν το σπίτι του δεν βρίσκεται εντός πολιτικών συνόρων του κράτους που ονομάζει χώρα του! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του μικρού αλβανού που νιώθει σαν πόλη του την Αθήνα και δεν θέλει να γυρίσει στην Αλβανία.
Αυτό που έχει σημασία πραγματικά είναι οι άνθρωποι. Οι αρχαίοι έλληνες που τόσο πολύ θαυμάζονται και λειτουργούν ως πρότυπο γνώριζαν ότι παρά την ύπαρξη πολλών φυλών και πολλών πόλεων-κρατών, αποτελούσαν μέρος ενός ευρύτερου συνόλου που ονομάστηκε Ελλάδα. Ομοίως σήμερα, κάποιοι  νιώθουν Έλληνες και συνάμα Ευρωπαίοι. Ας καταλάβουμε λοιπόν κάνοντας ακόμη ένα βήμα, ότι πρωτίστως αποτελούμε μέρος ενός όλου που λέγεται ανθρωπότητα.
Στο ίδιο σύνολο, ισάξια ανήκουν όλες οι εθνικότητες, όλα τα χρώματα, όλες οι θρησκείες. Η αγάπη για την πατρίδα βασίζεται στην αγάπη για τον άνθρωπο. Όποιος βλέπει τον συνάνθρωπο ως υπάνθρωπο δεν μπορεί να αγαπήσει καμία πατρίδα και καμία φυλή, παρά μόνο τον εαυτό του. Κι όποιος τον πιστεύει και τον ακολουθεί σαν «πατριώτη» αρχηγό, θα αποτελέσει απλά όργανό, πιόνι στα εγωιστικά σχέδιά του.