Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Εκλογές, κόμματα με φρουφρού κι αρώματα...


Έρχονται δημοτικές εκλογές. Τα πηγαδάκια οργιάζουν και τα όργια αποτυπώνονται και ιντερνετικά. Ψάχνονται ονόματα και επώνυμα, εικάζονται φύλα, μπερδεύονται παρατάξεις, ταράζονται νερά και ως γνωστόν όταν ταράζεις τον βούρκο αρχίζει και μυρίζει.

Όλα αυτά γνωστά, τα είδαμε και στις προηγούμενες δημοτικές. Τότε που πιστέψαμε ότι ο Γιωργάκης ήθελε να σώσει τη χώρα αλλά δεν τον αφήσανε. Τότε που τα μαγαζιά γέμιζαν κάθε βράδυ με κουστουμαρισμένους υποψηφίους και μπορούσες να πιεις δωρεάν ως ένδειξη υποταγής. Όχι τι λέω, τους εκμεταλλευόσουν, τους έπαιρνες χρήματα, εκείνοι τόσα παίρνουν. Δεν έχει σημασία που για τα επόμενα χρόνια θα σε εκμεταλλεύονται εκείνοι και η παρέα τους. Δεν έχει σημασία που θα αποφασίζουν χωρίς να σε ρωτάνε ως “δημοκρατικά εκλεγμένοι”, κάτι από Άδωνι μου θυμίζει αυτό.

Μα στη δημοκρατία δεν επιλέγεις ανάμεσα στο μπλε και στο πράσινο χρώμα, με ποιο θα βάψεις τα πάντα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Στη δημοκρατία πρέπει να προτείνεται οποιοδήποτε χρώμα, σε οποιονδήποτε τόνο και απόχρωση, οποιαδήποτε στιγμή. Κι αυτοί οι “δημοκρατικά εκλεγμένοι” πρέπει να είναι υποχρεωμένοι να φτιάξουν την βεντάλια με τις αποχρώσεις και να την μοιράσουν ώστε να αποφασιστεί από όλους ποια μπογιά θα χρησιμοποιηθεί. Έπειτα πρέπει να είναι υποχρεωμένοι να πετύχουν την απόχρωση και να αρχίσουν το βάψιμο. Και φτου κι απ την αρχή. Είναι δύσκολη η δουλειά μα... κάποιος πρέπει να την κάνει.

Προς το παρών, αυτές οι δερμάτινες καρέκλες του δημοτικού συμβουλίου δεν είναι θέσεις εργασίας. Είναι θέσεις εξουσίας και ως τέτοιες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Είναι λοιπόν επόμενο να μαχόμαστε για την μετατροπή τους σε θέσεις υπηρεσίας του κοινού συμφέροντος. Κάποιοι πιστεύουν πως αυτή η μετατροπή μπορεί να γίνει μόνο με την ολοκληρωτική καταστροφή των υπαρχόντων θεσμών και την εκ νέου δημιουργία άλλων. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η μετατροπή πρέπει να γίνει εκ των έσω. Κάποιοι δέχονται ότι μπορούν να δημιουργούνται νέοι θεσμοί αλλά παράλληλα να βελτιώνονται και οι παλαιότεροι. Δεν έχω καταλήξει.

Η πρωτοβουλία του Ξάνεμου σίγουρα δεν είναι η μοναδική λύση. Αποτελεί όμως μία κίνηση προς την αλλαγή που οραματιζόμαστε. Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη από τις δέκα βασικές προγραμματικές αρχές που προτείνει είναι η “Συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση και τον έλεγχο της δημοτικής εξουσίας (συνελεύσεις χωριών – κοινοτήτων – γειτονιάς, τοπικά δημοψηφίσματα, καθιέρωση του θεσμού του συμμετοχικού προϋπολογισμού κ.α.). Έμφαση στην ουσιαστική συμμετοχή και δημιουργική παρουσία της νέας γενιάς σε όλες τις δημοτικές δραστηριότητες”.

Αποτελεί επίσης ένα πείραμα. Προσπάθεια διαφορετικής διαχείρισης των ήδη υπαρχόντων θεσμών, τουλάχιστον στον μικρόκοσμο της Τήνου και για τα δέκα χρόνια για τα οποία μπορώ να έχω προσωπική εμπειρία, δεν έχει ξαναγίνει. Μένει να δούμε αν μπορούμε να την ολοκληρώσουμε.

Όταν πρωτοείδα την αφίσα για την κουβέντα γύρω από την ίδρυση νέας δημοτικής κίνησης με χάλασε αυτό το άσπρο χρώμα του νησιού. Αν όμως περιέχει τον συμβολισμό του λευκού καμβά, του έτοιμου να δεχθεί χιλιάδες διαφορετικά χρώματα τότε με εκφράζει.

Για την αυτοδιοίκηση που εξελίσσεται σε αυτοοργάνωση, υποστηρίζω την προσπάθεια του Ξάνεμου με κάθε θεμιτό μέσο.

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Τήνος, το "φτερωτό" νησί



Η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε Τήνο, Άνδρο, Πάρο και Νάξο έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος με βάση το νόμο για την επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), για την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ενενήντα πέντε (95) θηριώδεις ανεμογεννήτριες ύψους έως και 113 μέτρων η κάθε μία, συνολικής ισχύος 218,5 MW, θα τοποθετηθούν στα νησιά μας, χωρίς να έχουμε ποτέ συμφωνήσει. Μαζί με αυτές θα εγκατασταθούν υπόγεια και υποβρύχια δίκτυα μέσης και υψηλής τάσης συνολικού μήκους 464,4 km, καθώς και επτά (7) υποσταθμοί. Γιατί; Ποιος ωφελείται από αυτό το “πράσινο” έργο;



Στα νησιά όπου θα γίνουν οι παραπάνω βιομηχανικές εγκαταστάσεις έχει ήδη ξεκινήσει συζήτηση σχετικά με τη χρησιμότητα των ανεμογεννητριών. Ωφελούν τελικά ή όχι; Μειώνουν το κόστος της ενέργειας στον τελικό καταναλωτή ή το αυξάνουν; Έχουν θετικές ή αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες; Ενισχύουν την τοπική οικονομία; Τα στοιχεία που υπάρχουν από εγκαταστάσεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού οδηγούν, κυρίως, σε αρνητικά συμπεράσματα. Η προπαγάνδα όμως των ΜΜΕ υπέρ των αιολικών πάρκων έχει καταφέρει να επηρεάσει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Τα αιολικά πάρκα παρουσιάζονται ως “καθαρή ενέργεια” και οι εταιρείες που θα επενδύσουν σε αυτά ως ευεργέτες.



Ας μη γελιόμαστε. Με τα διλήμματα αυτά ασχολείται μονάχα η τοπική κοινωνία, η κοινωνία που πρόκειται να επηρεαστεί άμεσα και σε μεγάλο βαθμό από την “πράσινη” επένδυση. Για τις εταιρείες, ο τομέας της ενέργειας είναι ένας τεράστιας σημασίας επενδυτικός τομέας. Οι λίγοι, σχετικά, όμιλοι που επενδύουν διεθνώς σε αυτόν, δεν έχουν διλήμματα “καθαρής” ή “βρώμικης” ενέργειας. Οι ίδιοι κολοσσοί προωθούν όλα τα είδη ενέργειας, ανάλογα με τη συγκυρία που διαμορφώνεται. Αυτοί είναι που καθορίζουν το “μίγμα ενέργειας” (πυρηνικά, άνθρακας, υδρογονάνθρακες, βιομηχανικές ΑΠΕ, σχιστολιθικό αέριο), αυτοί ελέγχουν τους πόρους αλλά και τα δίκτυα μεταφοράς της ενέργειας.



Η επικείμενη πώληση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) μέσω ΤΑΙΠΕΔ, της ραχοκοκαλιάς του ηλεκτρικού συστήματος της Ελλάδας, έρχεται σαν απόδειξη των παραπάνω. Η συγκεκριμένη θυγατρική της ΔΕΗ Α.Ε. είναι σήμερα ο διαχειριστής της σύνδεσης των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με τους υποσταθμούς διανομής και τελικά με εμάς, τους καταναλωτές της ηλεκτρικής ενέργειας. Μετά την πώλησή του, οι τελικοί καταναλωτές θα βρίσκονται ουσιαστικά σε ομηρία από τα ιδιωτικά συμφέροντα που θα κατέχουν και θα εκμεταλλεύονται το μονοπώλιο των δικτύων μεταφοράς ενέργειας.



Είναι ξεκάθαρο πως η πολιτική για τις ΑΠΕ, μέσα στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής που ακολουθείται, σχεδιάζεται με βάση τις πρωτοβουλίες της αγοράς και όχι με ορθολογικά κριτήρια. Κυρίως, όχι με κοινωνικά κριτήρια. Τα όποια αιτήματα για ενημέρωση και συμμετοχή της κοινωνίας στις αποφάσεις, συναντούν άρνηση. Ακόμη και όταν ζητείται η διά αντιπροσώπων γνωμοδότηση της κοινωνίας, μέσω των δημοτικών αρχών, αυτή, απλώς, παρακάμπτεται σε περίπτωση αντίρρησης! Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι τέσσερις δήμοι των θιγόμενων νησιών, καθώς και η περιφέρεια, γνωμοδότησαν αρνητικά στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος απλώς προχώρησε στην έγκριση του έργου, αγνοώντας επιδεικτικά όλες τις γνωμοδοτήσεις.



Η ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό, όπως το νερό. Η ιδιωτικοποίηση των αγαθών αυτών, σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Τα βασικά προαπαιτούμενα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης γίνονται εμπόρευμα και η τιμή τους καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς. Η εμπειρία σε κράτη, όπως η Βρετανία και η Γερμανία, έχει δείξει ότι η αύξηση των τιμών στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που ιδιωτικοποιήθηκαν, είναι τεράστια και τα κοινωνικά αποτελέσματα αυτών των πολιτικών είναι καταστροφικά. Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα πωλείται ο ΑΔΜΗΕ, στο Βερολίνο και το Αμβούργο η κοινωνία αγωνίζεται για να επανακρατικοποιηθούν τα ενεργειακά δίκτυα, καθώς έχουν διαπιστώσει ότι η ιδιωτικοποίηση ανεβάζει το κόστος της ενέργειας ενώ η Ιρλανδία εγκαταλείπει την πώληση της κρατικής εταιρείας ηλεκτρισμού που ζητούσε η “δική της” τρόικα.



Οι μεγάλες εταιρείες και τα συμφέροντά τους ίσως φαντάζουν ανίκητες, όμως τα επενδυτικά τους σχέδια μπορούν να ακυρωθούν, αν οι κοινωνίες προβάλουν αντίσταση. Απόδειξη αυτού, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 10/1 και ανατρέπει οριστικά τα έως σήμερα σχέδια για την εκτροπή του Αχελώου. Η απόφαση αυτή δικαιώνει έναν συνεπή και υπομονετικό οικολογικό αγώνα είκοσι και πλέον ετών, για να σωθεί ο μεγάλος ποταμός από ένα παράλογο και κακοσχεδιασμένο έργο. Αγωνιστική ιστορία έχει να επιδείξει και η Τήνος. Το 1994 η σύνδεση των Κυκλάδων με τον Εθνικό Σύστημα Ηλεκτροδότησης “απαιτούσε” γιγάντιους πυλώνες. Η κοινωνία, συνειδητοποιώντας την επιβάρυνση που θα προκαλούσε το έργο στο περιβάλλον και στην υγεία, αντιστάθηκε προσφεύγοντας στο Σ.τ.Ε. Ύστερα από αγώνα δεκατριών χρόνων, πέτυχε την αποξήλωση των εγκατεστημένων πυλώνων και ιστών μεταφοράς ρεύματος υψηλής τάσης από την ΔΕΗ, πετυχαίνοντας έναν ακόμη στόχο.



Έξι χρόνια μετά κάποιοι προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος μας και ερήμην μας.

Θα τους αφήσουμε;

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Δικαιοσύνη και Ελληνορθοδοξία τρώνε μαζί... παστίτσιο


Η καταδίκη του Φίλιππου Λοΐζου, διαχειριστή της σελίδας “Γέροντας Παστίτσιος” σε 10 μήνες φυλάκιση για “κατ' εξακολούθηση καθύβριση θρησκεύματος” πυροδότησε πάμπολλες συζητήσεις για την αναγκαιότητα της ίδιας αλλά και του νόμου στον οποίο βασίστηκε. Η καταδίκη, έγινε καθ' όλα σεβαστή από τον κατηγορούμενο και την υπεράσπισή του παρά το γεγονός ότι το αδίκημα της καθύβρισης θρησκεύματος δεν πληρούται κατά τους αντικειμενικούς του όρους. Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε η ιστορία της δίωξης του Φίλιππου. Τον Σεπτέμβριο του 2012, ο βουλευτής της χρυσής αυγής, Χρήστος Παππάς, είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή για τη σατιρική σελίδα «ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ», στην οποία υποστήριζε ότι "ο χρήστης υβρίζει, ειρωνεύεται και προσπαθεί να εξευτελίσει την ιερή μορφή της Ελληνορθοδοξίας, τον Γέροντα Παΐσιο". (πηγή: iefimerida.gr - Καταδικάστηκε σε δέκα μήνες φυλακή για καθύβριση θρησκεύματος ο μπλόγκερ «Γέροντας Παστίτσιος»

Ο Χρήστος Παππάς με τα ελληνορθόδοξα αντανακλαστικά του, πρωταγωνίστησε και σε άλλη μία ιστορία δίωξης της “κακόβουλης βλασφημίας” όταν τον Οκτώβριο του 2012 κατέθεσε από κοινού μήνυση κατά των συντελεστών του θεατρικού έργου “Corpus Christi” με τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Συγκεκριμένα ο Σεραφείμ συνοδευόμενος από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής Χρήστο Παππά, Πολύβιο Ζησιμόπουλο, Παναγιώτη Ηλιόπουλο και Ευστάθιο Μπούκουρα, κατέθεσε τη μήνυση στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας. Σίγουρα θα θυμάστε τον οχετό εθνικιστικών βρισιών και απειλών για την ζωή των συντελεστών της παράστασης από τον ελληνορθόδοξο Παναγιώταρο. Περιττό να αναφερθεί ότι Παππάς, Ηλιόπουλος και Μπούκουρας έχουν προφυλακιστεί, κατηγορούμενοι για ένταξη και διεύθυνση σε εγκληματική οργάνωση και παράνομη οπλοκατοχή. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Παππάς πολλάκις έχει καταφερθεί ενάντια στην χριστιανική θρησκεία ως “εβραιοσιωνιστικό κατασκεύασμα”! (πηγές: Ξεμπερδέψαμε; (4) – Ναζί και εκκλησία , UNFOLLOW - Μαζί με τον «Παστίτσιο» γιατί δεν διώκεται και ο Σεραφείμ;

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο στα “άδυτα” της ελληνορθοδοξίας παρατηρούμε ότι στο ίδιο αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε ο Φίλιππος, έχει επιπέσει και ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ αυτοπροσώπως. Ελπίζω να είναι κατανοητό ότι ο ποινικός κώδικας δεν στρέφεται εναντίον της καθύβρισης του χριστιανισμού αλλά οποιουδήποτε θρησκεύματος. Ο μητροπολίτης, μέσα στο πάθος του να καταδικάσει τους «εχθρούς της Εκκλησίας» αναθεματίζει: τον Πάπα, τους Καθολικούς, τον Σβίγγλιο, τον Καλβίνο και τους Προτεστάντες, τους Εβραίους, το Ισλάμ, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και όσους γενικά προωθούν τον διαθρησκειακό και διαθρησκευτικό διάλογο και την «παναίρεση του Οικουμενισμού». Αυτό όχι μόνο είναι κατάφωρη παραβίαση της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων αλλά είναι και ο ορισμός της “κατ' εξακολούθηση καθύβρισης θρησκεύματος”. (πηγή: UNFOLLOW - Μαζί με τον «Παστίτσιο» γιατί δεν διώκεται και ο Σεραφείμ;

Τι ήταν όμως αυτό που πραγματικά ενόχλησε την ελληνορθόδοξη χρυσή αυγή και όλο το συρφετό των “βαθιά θρησκευόμενων” και “κομματάκι” εθνικιστικών ιστολόγιων και εφημερίδων που στράφηκαν κατά του Φίλιππου και κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοπάδι των πιστών; Η σελίδα του “γέροντα” κατάφερε να ξεβρακώσει την βιομηχανία κατασκευής, εμπορευματοποίησης και κάθε είδους εκμετάλλευσης “θαυμάτων” και “προφητειών” που σχετίζεται με τον Παΐσιο. Ο Φίλιππος μετά από προτροπή αναγνωστών κατέστρωσε ένα “σατανικό” σχέδιο. Δημιούργησε ο ίδιος ένα θαύμα του γέροντα το οποίο προώθησε σε κάποια ιστοσελίδα ως πραγματικό και αυτό ήταν όλο. Η είδηση για το “πανάγιο θαύμα” αναπαράχθηκε με ταχύτητες φωτός σε πλήθος ιστοσελίδων που το παρουσίαζαν ως αληθινό, όπως ακριβώς παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα “θαύματα” του Παΐσιου. Μέσα στα θύματα του Φίλιππου, (έκπληξη), ήταν και η επίσημη ιστοσελίδα της χρυσής αυγής καθώς και η μεγάλης κυκλοφορίας ελληνορθόδοξη εφημερίδα “Ελεύθερη Ώρα”. (πηγή: Lifo.gr - ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ: Φανταστικό τρολάρισμα για τον Γέροντα Παϊσιο!

Ο Φίλιππος ενόχλησε και ενόχλησε πολύ και η καταδίκη του φαίνεται ότι ήταν υπαγορευμένη. Πέρα από το πλήγμα που αποτελεί για την ελευθερία της έκφρασης, πέρα από την νίκη που αποτελεί για τους πιο σκοταδιστικούς και εθνικιστικούς κύκλους, αποτελεί και ένδειξη επιρροής των κύκλων αυτών επάνω στην “ανεξάρτητη δικαστική αρχή”.

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Το μόνιμo κώμα των αναρχικών του πληκτρολογίου



Δημοσιεύτηκε στο mpalothia.com

Δεν αφήνουμε τις χαζομάρες, τον χαβαλέ και το τρολλάρισμα, που έχουμε γίνει και εμείς επαναστάτες του πληκτρολογίου και να βγούμε ξανά στους δρόμους?
 
Πόσο καιρό έχουμε να κουνήσουμε ουσιαστικά τον κώλο μας από την καρέκλα του υπολογιστή?
 
Πόσο καιρό τρώμε το ένα χαστούκι μετά το άλλο, νιώθουμε στο πετσί μας την κρατική καταστολή, ενώ σύντροφοι μπαινοβγαίνουν στις φυλακές πιο συχνά από ότι σηκώνουμε εμείς την κωλάρα μας από τα πληκτρολόγια?

Θα υπερασπιστούμε όλους αυτούς τους συντρόφους με το να κάνουμε χαβαλέ και να μην τους συμπαραστεκόμαστε δίπλα τους?

Καλό το χιούμορ, είναι και αυτό μια μορφή άμυνας απέναντι στη φρίκη που ζούμε αλλά αν θέλουμε να διεκδικήσουμε την ζωή μας, πρέπει να το κάνουμε στον δρόμο…

Ή θα περιμένουμε την επόμενη δολοφονία που θα κάνουν οι μπάτσοι ή οι χρυσαυγίτες?
 
Και τότε θα είναι ζήτημα αν θα ξεσηκωθούμε γιατί θα έχουμε αράξει τόσο πολύ που θα βγάζουμε τόνους τα κείμενα – ειδικά τα ηλεκτρονικά που είναι και τσάμπα – και θα θεωρούμε ότι έχουμε κάνει το χρέος μας….

Θα συνεχίσουμε να ξεκατινιαζόμασε ποιος την έχει πιο μεγάλη την αναρχία και την επαναστατικότητα? Μα αυτά δεν φαίνονται στα socail media αλλά στο δρόμο…
 
ή γίναμε ξαφνικά μέρος του συστήματος κάνοντας δεήσεις να πέσει μόνη της αυτή η φασιστική κυβέρνηση, μπας και έρθει μια άλλη που θα είναι πιο φιλική προς εμάς, για να απολαύσουμε λίγη “νομιμοφανή” δράση?

Μπορεί ο χώρος να περνάει κρίση, αλλά με την αδράνεια μας την κάνουμε ακόμα μεγαλύτερη.

Μπορεί να μας έσπασαν τις καταλήψεις αλλά ένα χρόνο τώρα δημιουργήσαμε καινούργιες?
 
Οι φασίστες κρατικοί και παρακρατικοί δολοφονούν και εμείς περιμένουμε από την αστική δικαιοσύνη για να βρούμε δίκαιο?Την ίδια δικαιοσύνη που προσφέρει άσυλο στους φασίστες δολοφόνους και μαστροπούς και εξοντώνει όσους συντρόφους τύχει και πέσουν στα χέρια της?Ή να εμπιστευτούμε τους ομοϊδεάτες των φασιστών, μπάτσους, που μας παρακολουθούν, βασανίζουν -σωματικά και ψυχολογικά – κυνηγάνε και εξοντώνουν με αβάσιμες κατηγορίες?

Αν το κάνουμε αυτό τότε ας σταματήσουμε να ονομαζόμαστε αναρχικοί, ας πούμε ότι γίναμε αριστεροί πιστοί στο αστικό σύστημα και ας αράξουμε αναπαυτικά στα σπίτια μας, μέχρι να έρθουν εκλογές για να επιτελέσουμε το “ανατρεπτικό” μας καθήκον, ψηφίζοντας “προοδευτικά και επαναστατικά” κώματα, περιμένοντας να εξαργυρώσουμε τα “επαναστατικά” κουπόνια – Like –  που μαζεύουμε από τα πληκτρολόγια μας…
 
Γιατί σε ένα μόνιμο κώμα έχουμε περιπέσει και εμείς…

ΥΓ1 Δεν υπάρχει “Νέα” και “παλιά” Αναρχία…
 
Η αναρχία δεν είναι μια απλή ιδεολογία και δεν μπαίνει σε καλούπια, ούτε θα μπει ποτέ. Και κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Είναι μια ιδεολογία που ο καθένας μας συμβάλει και συνδιαμορφώνει σε άμεση συνεργασία με τους συντρόφους του/της.
 
Ας αφήσουμε τα λογοπαίγνια και την αριστερίστικη νοοτροπία, με την επεξηγήσεις των λέξεων και τα αναμασημένα τσιτάτα.
 
Σε βασικές γραμμές συμφωνούμε όλοι μας, αλλιώς δεν θα αυτοπροσδιοριζόμασταν ως αναρχικοί.

ΥΓ2 Καλό είναι να πανηγυρίζουμε για τις εξεγέρσεις στο εξωτερικό και να τις ζηλεύουμε και να τις στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις αλλά η δική μας φλόγα της εξέγερσης πότε θα ανάψει? Γιατί καταντήσαμε μικροαστοί νοικοκυραίοι, που περιμένουν από τους άλλους να κάνουν την αρχή.

Και όσοι θυμούνται και αναφέρουν την Ισπανία μην ξεχνάνε πως όλη η δράση της CNT και της FAI ήταν μια διαρκή εξέγερση από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης τους.

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Ξεμπερδέψαμε; (4) - Ναζί και εκκλησία


Η αλήθεια είναι ότι καθυστέρησα πολύ να ασχοληθώ με τη σχέση χρυσής αυγής και εκκλησίας. Ίσως ακολούθησα “υποσυνείδητα” αλλά ευλαβικά την προτροπή του προσφάτως μετανοημένου Μητροπολίτου Αιγιαλείας Αμβροσίου! Όπως είπε ο ίδιος, είναι “ένα θέμα, που από την φύση του φυγαδεύει από τις καρδιές μας την Ειρήνη, την οποίαν έφερε ο Σαρκωθείς Λόγος του Θεού καί τήν οποίαν ύμνησαν οι Άγγελοι με το «και επί γης Ειρήνη»”. Φτου κακά, απεταξάμην τον σατανά και άλλα τέτοια. Έλα όμως που η εορτάζουσα ελληνορθόδοξη εκκλησία διατηρούσε και διατηρεί καλές σχέσεις με τον φασισμό και τους ναζί. (πηγή: AvantiPopolo.gr – Η απολογία του Αμβρόσιου για τις σχέσεις του με την Χρυσή Αυγή)

Το πασίγνωστο πια video που υπάρχει στη δικογραφία για την υπόθεση της χρυσής αυγής, ήρθε στη δημοσιότητα διαδικτυακά μόλις έναν μήνα πριν. Σε αυτό ο προφυλακισμένος αρχηγός της νεοναζιστικής οργάνωσης Νίκος Μιχαλολιάκος αναδεικνύει με τα λεγόμενά του σε παρέα χρυσαυγιτών, το ζήτημα της σχέσης της χρυσής αυγής με την εκκλησία. Αναφέρει συγκεκριμένα πρόσωπα από την ιεραρχία της εκκλησίας σε Ελλάδα και Κύπρο και τα χαρακτηρίζει ως “διαμάντια”. Το όνομα του Αμβροσίου, δικαίως, δεν λείπει από την ομάδα των διαμαντιών! (πηγή: Youtube – ο Μιχαλολιάκος για το δεξιό παπαδαριό)

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Η ζωή ως εμπόρευμα – Perlman


«…Μολις οι ανθρωποι αποδεχτουν το χρημα ως ισοδυναμο της ζωης, η πωληση της ζωντανης τους δραστηριοτητας γινεται προϋποθεση της φυσικης και κοινωνικης επιβιωσης τους. Η ζωη ανταλλασσεται με την επιβιωση. Δημιουργια και παραγωγη καταληγει να σημαινει πουλημενη δραστηριοτητα. Η δραστηριοτητα ενος ανθρωπου ειναι ‘‘παραγωγικη’’, χρησιμη στην κοινωνια, μονο οταν ειναι πουλημενη δραστηριοτητα. Και ο ιδιος ο ανθρωπος ειναι παραγωγικο μελος της κοινωνιας μονο αν οι δραστηριοτητες της καθημερινης του ζωης ειναι πουλημενες δραστηριοτητες…

…Η δημιουργικη δραστηριοτητα παιρνει τη μορφη της εμπορευματικης παραγωγης, δηλαδη της παραγωγης εμπορευσιμων αγαθων, και τα δημιουργηματα της ανθρωπινης δραστηριοτητας παιρνουν τη μορφη εμπορευματων… 

…Οι ανθρωποι ανταλασσουν το δημιουργικο περιεχομενο της ζωης τους, την πρακτικη καθημερινη δραστηριοτητα τους, για χρημα… Μολις οι ανθρωποι αποδεχτουν τους ορους αυτης της ανταλλαγης, η καθημερινη δραστηριοτητα παιρνει τη μορφη της οικουμενικης εκπορνευσης…


…[Δουλειά ειναι] η πουλημενη δημιουργικη δυναμη, η εμπορευματοποιημενη καθημερινη δραστηριοτητα… Ειναι αδιαφορη δραστηριοτητα… μονη της ιδιοτητα ειναι η εμπορευσιμοτητα της. [Αυτος που δουλευει, αδιαφορει για το ιδιο το εργο του, για το σκοπο του εργου, αλλα και για τον αγοραστη αυτου του εργου.] …Δουλεια σημαινει μονο ‘‘κερδιζω λεφτα’’· …το σκαψιμο, η τυπογραφια και η ζαχαροπλαστικη ειναι διαφορετικες δραστηριοτητες, αλλα και οι τρεις ειναι ‘‘δουλειες’’ υπο την καπιταλιστικη κοινωνια… [η δημιουργια, η ουσια της ζωης, καταντα ‘‘δουλειά’’, πουλημενη δραστηριοτητα, μεσο για να ‘‘κερδισουμε λεφτα’’, οδυνηρο μεσο επιβιωσης]…

…Η πουλημενη δραστηριοτητα γινεται ιδιοκτησια του αγοραστη, τιθεται υπο τον ελεγχο του αγοραστη… [Το δικο μου εργο γινεται ξενο προς εμενα, γινεται ιδιοκτησια ενος αλλου, του αγοραστη- ιδιοκτητη.] …Ετσι η ζωη ενος ανθρωπου, τα επιτευγματα του, η προσφορα του στη ζωη της ανθρωποτητας, δεν υποβιβαζονται απλως σε δουλειά, οδυνηρη προϋποθεση της επιβιωσης, αλλα και αποξενωνονται απο το δημιουργο, γινονται εργα του αγοραστη. Στην καπιταλιστικη κοινωνια, οι αρχιτεκτονες, οι μηχανικοι, οι εργαζομενοι, δεν ειναι δημιουργοι· δημιουργος ειναι ο καπιταλιστης που τους πληρωνει… τα επιτευγματα τους γινονται ιδιοκτησια του…

…Εφοσον η καπιταλιστικη παραγωγη ειναι εμπορευματικη παραγωγη, ειναι ψευδης ο ισχυρισμος οτι σκοπος αυτης της διαδικασιας ειναι η ικανοποιηση των ανθρωπινων αναγκων. Ειναι εκλογικευση και απολογια. Η ‘‘ικανοποιηση των ανθρωπινων αναγκων’’ δεν ειναι σκοπος ουτε του καπιταλιστη ουτε του εργατη, δεν ειναι καν αποτελεσμα της διαδικασιας παραγωγης. 

Ο εργατης πουλα την εργατικη του δυναμη για να παρει ενα μισθο. Του ειναι αδιαφορο το περιεχομενο της συγκεκριμενης παραγωγης. Χωρις μισθο δεν προκειται να δουλεψει για τον καπιταλιστη, αδιαφορο ποσες ανθρωπινες αναγκες θα ικανοποιησουν τα προϊοντα του εργοδοτη.

Ο καπιταλιστης αγοραζει εργατικη δυναμη και τη χρησιμοποιει στην παραγωγη εμπορευματων, πωλησιμων προϊοντων. Αδιαφορει για τις συγκεκριμενες ιδιοτητες των προϊοντων, οπως αδιαφορει και για τις αναγκες των ανθρωπων. Ενδιαφερεται μονο για το υψος των τιμων που μπορει να πουλησει, την ποσοτητα των προϊοντων που οι οι ανθρωποι ‘‘χρειαζονται’’ να αγορασουν, και για πώς θα καταφερει να τους χειραγωγησει να ‘‘χρειαζονται’’ περισσοτερα, μεσω της προπαγανδας και του ψυχολογικου εθισμου. Σκοπος του καπιταλιστη ειναι να ικανοποιησει τη δικη του αναγκη μεγιστοποιησης και αναπαραγωγης του Κεφαλαιου, και αποτελεσμα της διαδικασιας ειναι η διευρυμενη αναπαραγωγη της μισθωτης δουλειας και του Κεφαλαιου (πραγμα που δεν ειναι ‘‘ανθρωπινες αναγκες’’)…

…Αυτος που δουλευει, αγοραζει με το μισθο του εμπορευματα για να συντηρηθει, για να αναπληρωσει την ζωτικη του ενεργεια, για να συνεχισει να την πουλα… Καταναλωνει και θαυμαζει παθητικα τα προϊοντα της ανθρωπινης δραστηριοτητας, σαν θεαματα… Τα εμπορευματα, τα θεαματα, τον καταναλωνουν… καταναλωνεται απο τα πραγματα… Με αυτη την εννοια, οσο περισσοτερα εχει, τοσο λιγοτερο ειναι… Δεν ζει ως ενεργος παραγων που μετασχηματιζει τον κοσμο. Αλλα ως ανημπορος, ανικανος θεατης, ισως να αποκαλει ‘‘ευτυχια’’ αυτη την κατασταση παθητικου θαυμασμου, και εφοσον η δουλεια ειναι οδυνηρη, ισως να επιθυμει να ειναι ‘‘ευτυχης’’, δηλαδη αδρανης ολη του τη ζωη (μια κατασταση παρομοια με το να γεννηθεις νεκρος)…»

[Στα ελληνικα εχει εκδοθει απο τον Ελευθερο Τυπο ― Περλμαν: Η Αναπαραγωγη της Καθημερινης Ζωης.]


Δημοσιεύτηκε στο isotita.wordpress.com
.