Οι αγρυπνίες στα βιβλία...

Πριν από δεκατέσσερα χρόνια, ήμουν στην θέση σου. Ξύπναγα μέρα παρά μέρα και ανέβαινα αγουροξυπνημένος στα γρήγορα την ανηφόρα και μετά τα σκαλιά. Έριχνα το κέρμα μου και ύστερα ξανακατέβαινα γρήγορα πάλι για να προλάβω να είμαι εγκαίρως στην αίθουσα. Δεν ήμουν σίγουρος γιατί έκανα αυτό το δρομολόγιο όπως μπορεί κι εσύ να μην είσαι σίγουρος τώρα.

Δεν μπορούσα να ζητήσω να πέσουν εύκολα. Αν πέφτανε εύκολα θα γράφανε όλοι καλά και τότε οι βάσεις θα ανεβαίνανε.

Δεν μπορούσα να ζητήσω να πέσουν δύσκολα. Αν ήταν πολύ δύσκολα και δεν τα κατάφερνα;

Δεν μπορούσα να ζητήσω να πέσουν αυτά που ήξερα εγώ καλύτερα, αν με βοηθούσε θα αδικούσε τα παιδιά που ήξεραν τα άλλα.

Δεν μπορούσα να ζητήσω να μου δώσει φώτιση. Είχα γαμηθεί στο διάβασμα, την φώτιση περίμενα...

Δεν μπορούσα να ζητήσω να με ξεαγχώσει. Δεν είχα ιδιαίτερο άγχος, αλλά και τα παιδιά που είχαν, ποτέ δεν κατάφερε να τους το διώξει.

Δεν μπορούσα να ζητήσω τίποτε γενικά, ότι κι αν ζητούσα θα αδικούσε τους υπόλοιπους. Σαν να ζητάω καλύτερη μεταχείριση στον στρατό από τον καραβανά που είναι μπατζανάκης του κουνιάδου της ξαδέρφης μου.

Μια τέτοια σχέση νομίζουμε ότι έχουμε με την παναγία εδώ στην Τήνο. Σχέση βισματική. Όπως παίρνουμε τηλέφωνο τον παπά να μεσολαβήσει για μια θεσούλα, για μια μεταθεσούλα κλπ. έτσι πιστεύουμε ότι η παναγία θα βοηθήσει τα Τηνιακά παιδιά επειδή είναι κι εκείνη Τηνιακιά.

Όπως τάζουμε ψήφο στον βουλευτή για το ρουσφέτι έτσι προσπαθούμε να κερδίσουμε και την εύνοιά της με κεράκια, με τάματα και με αγρυπνίες.

Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Μην περιμένεις από κανέναν θεό, από κανέναν αφέντη, από κανέναν σωτήρα. Όταν μπεις στην αίθουσα είσαι εσύ και το γραπτό, ευτυχώς. Εσύ έχεις διαβάσει σίγουρα περισσότερο από αυτούς.

Καλά ξεμπερδέματα :)