Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Ευχαριστούμε κύριε Σάλλα...


Η ιστορία ξεκινάει το 2001, όταν με σύμβουλο την J.P. Morgan γίνεται η πρόσκληση ενδιαφέροντος για την ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ (Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης). Υπήρχε τότε σενάριο συγχώνευσής της με την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_22/06/2001_5006540). Το 2003 όμως ολοκληρώνεται τελικά η συγχώνευση της ΕΤΒΑ με την τράπεζα Πειραιώς, όταν η τελευταία αγόρασε το 57,78% του μετοχικού της κεφαλαίου έναντι 510 εκ. ευρώ σε μετρητά (http://digilib.lib.unipi.gr/dspace/bitstream/unipi/569/1/DT2005-0343.pdf).
          Ο όμιλος Πειραιώς τότε αγόρασε μια κερδοφόρα κρατική τράπεζα η οποία παρουσίαζε το 2000 141 εκ κέρδη σε ευρώ και διέθετε ένα πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο εταιρικών πελατών. Στη συνέχεια ο όμιλος απορρόφησε και την ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. (τον κλάδο της ΕΤΒΑ που σχετιζόταν με τις βιομηχανικές περιοχές) η οποία αρχικά είχε εξαιρεθεί από την εξαγορά ώστε να μην χάσει τον κρατικό της χαρακτήρα. Αυτή η εξαγορά σήμανε το τέλος μιας εποχής κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία της χώρας. Ευτυχώς «η ένταξη της ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. στον όμιλο Πειραιώς έχει εισάγει την εταιρία σε μια νέα εποχή» όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο όμιλος.
        Η ιστορία συνεχίζεται σήμερα με το κυριολεκτικό «ξεπούλημα» του, εν μία νυκτί διαχωρισμένου, «υγιούς» κομματιού της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος έναντι 95 εκ. ευρώ, όταν το 2010 υπήρχε προσφορά 370 εκ. ευρώ, ενώ οι καταθέσεις μόνο ανέρχονται στα 14.3 δις. ευρώ. (http://aristeroblog.gr/node/953) Πρακτικά στον όμιλο Πειραιώς μεταβιβάστηκε το δίκτυο καταστημάτων, το σύνολο των καταθέσεων, το υγιές ενεργητικό, καθώς και συγκεκριμένες δραστηριότητές της, δηλαδή αποκλειστικά και μόνο το τμήμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας που υπόσχεται ακόμη περισσότερα κέρδη. Στο “ασθενές” κομμάτι μεταφέρονται τα επισφαλή δάνεια πελατών της ΑΤΕ, κατά βάση αυτά που θεωρούνται οριστικά χαμένα ή που έχουν τις μικρότερες πιθανότητες αποπληρωμής τους στο μέλλον (http://aeizoon.wordpress.com/2012/07/29/atebank/).
O όμιλος Πειραιώς εξαγόρασε έναντι «πινακίου φακής» τον μέχρι πρότινος κρατικό τραπεζικό φορέα που ασκούσε κατά αποκλειστικότητα την αγροτική πίστη στην Ελλάδα, στον οποίο είναι υποθηκευμένο το 40% περίπου της ελληνικής αγροτικής γης. Ευτυχώς βρέθηκε τουλάχιστον κάποιος έλληνας να τον αγοράσει και δεν έπεσε σε ξένα χέρια.
       Βέβαια αν κοιτάξει κανείς την μετοχική σύνθεση της τράπεζας Πειραιώς όπως και των υπόλοιπων πολυμετοχικών τραπεζών, θα δει ότι πάνω από το 30% των μετοχών ανήκει σε ξένους θεσμικούς επενδυτές (http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7.html). Μεγαλομέτοχοι ακόμη είναι η τσέχικη εταιρία PPF Group με ποσοστό 5,72%  καθώς και η ρώσικη ICT Group με ποσοστό 4,6% την στιγμή που ο κ. Σάλλας κατέχει το 1,397%. (http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=404808 ). Όχι ότι έχει σημασία βέβαια αυτό, έτσι κι αλλιώς το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Ευτυχώς πάντως εξασφαλίστηκαν οι δουλειές όλων των υπαλλήλων της Αγροτικής Τράπεζας και κανείς δεν απολύθηκε, ο δε διευθύνων σύμβουλος της Πειραιώς τους καλωσόρισε όλους στον «μεγάλο όμιλο».
        Για την ακρίβεια όλοι ανεξαιρέτως οι υπάλληλοι της ΑΤΕ απολύθηκαν όντως και προσλήφθηκαν ξανά από την Πειραιώς υποχρεωμένοι να υπογράψουν ατομικές πλέον συμβάσεις εργασίας εάν ήθελαν να διατηρήσουν την δουλειά τους. Οι ατομικές αυτές συμβάσεις περιλαμβάνουν ενδεικτικά  τους εξής όρους :
• Πρώτος όρος: τέρμα η προϋπηρεσία. Οι εργαζόμενοι έχουν υπογράψει ότι έναντι του νέου εργοδότη τους «δεν έχουν, ούτε διατηρούν οποιαδήποτε απαίτηση ούτε και απαίτηση για αναγνώριση οποιασδήποτε προϋπηρεσίας». 
• Δεύτερος όρος: θα δουλεύουν όπου τους στείλει η Τράπεζα. Ο νέος εργοδότης μπορεί να μετακινεί τον μισθωτό είτε σε άλλη υπηρεσία εντός της τράπεζας, είτε σε θυγατρική «εντός ή εκτός του τόπου στον οποίο ο μισθωτός προσλήφθηκε για να παρέχει τις υπηρεσίες του» κι ότι οι αποδοχές του που «συνδέονται με συγκεκριμένη θέση εργασίας» δεν θα συνεχίσουν να καταβάλλονται αν δεν κατέχει τη θέση αυτή. Και για να γίνει ακόμα πιο σαφές, ο ίδιος ο εργαζόμενος έχει συνυπογράψει ότι «η μετακίνηση αυτή δεν θα θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή και ο μισθωτός αν αρνηθεί να αναλάβει εντός 10 ημερών καθήκοντα στη νέα του θέση θα θεωρείται ότι παραιτείται από τη θέση του».
• Τρίτος όρος: λόγω εφαρμογής καθεστώτος νόμιμου κατώτατου ορίου αποδοχών, εφόσον η καταβαλλόμενη στον μισθωτό αμοιβή είναι μεγαλύτερη από το σύνολο των δυνάμει τού ως άνω καθεστώτος καταβλητέων αποδοχών πλέον επιδομάτων κ.ά. ουδεμία αξίωση δύναται να έχει ο μισθωτός για καταβολή συγκεκριμένων επιδομάτων και στην επιπλέον διαφορά θα συμψηφίζεται οποιαδήποτε τυχόν απαίτηση του μισθωτού που αφορά σε οποιοδήποτε επίδομα, αποζημίωση ή προσαύξηση που αναγνωρίσθηκε ή θεσπίστηκε ή μέλλει να αναγνωρισθεί ή θεσπισθεί από οποιαδήποτε αιτία ή λόγο. (http://e-dromos.gr).
                Προσλαμβάνονται δηλαδή οι υπάλληλοι της πρώην ΑΤΕ με τους μισθούς που είχαν και πριν αλλά με τα επιδόματα να απουσιάζουν ή να δίνονται όπου επιλέγει η διοίκηση της Πειραιώς. Σημειώνεται επίσης ότι όσον αφορά τις αποζημιώσεις των εργαζομένων με τα την απόλυσή τους γίνεται αγώνας διεκδίκησης του 50% αυτών. Σε μια ανάλογη περίπτωση, της τράπεζας Κρήτης, οι αποζημιώσεις δεν έχουν ακόμη δοθεί εδώ και περίπου 23 χρόνια. Ευτυχώς τουλάχιστον, το πολιτιστικό ίδρυμα του ομίλου Πειραιώς έχει ευαισθησίες, έτσι έχει κατασκευάσει και αυτή τη στιγμή λειτουργεί πολλά μουσεία ανά την Ελλάδα προσφέροντας πολιτιστικό έργο.
                Ένα από αυτά τα μουσεία είναι και το υπερσύγχρονο Μουσείο Μαρμαροτεχνίας στον πύργο της Τήνου η κατασκευή του οποίου, όπως και των υπολοίπων, βέβαια χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή ένωση και το Ελληνικό δημόσιο και όχι από τον όμιλο Πειραιώς, όπως φαίνεται από το δελτίο τύπου της περιφέρειας νοτίου αιγαίου με ημερομηνία 24 Ιουλίου 2002 και τίτλο ΕΝΤΑΞΗ ΕΡΓΟΥ «Μουσείο Μαρμαροτεχνίας στον Πύργο Τήνου» ΣΤΟ Π.Ε.Π. ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ 2000-2006.
Μέσα από αυτά τα μουσεία υλοποιείται αυτό που ονομάζεται «εταιρική κοινωνική ευθύνη», η ευθύνη δηλαδή ενός επιχειρηματικού ομίλου απέναντι στην κοινωνία. Η ευθύνη αυτή, μαζί με το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, μετατοπίζεται έτσι απλά, με την υποστήριξη του ελληνικού κράτους και της ευρωπαϊκής ένωσης, από το εργασιακό καθεστώς των υπαλλήλων του ομίλου, στην πολιτιστική προσφορά του. Παρεμπιπτόντως η πολιτιστική προσφορά μέσω των μουσείων αυτών είναι πάρα πολύ αξιόλογη όμως σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να την κρίνει. Άλλωστε τιμάται δεόντως από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για παράδειγμα τον Δεκέμβρη του 2007, στέλεχος του ιδρύματος του ομίλου Πειραιώς διορίστηκε από τον υπουργό πολιτισμού ως μέλος στο «Συμβούλιο Χορηγιών».(http://www2.rizospastis.gr/page.do?ublDate=10/2/2008&id=9266&pageNo=4&direction=1). Ευτυχώς, οι μισθοί των υπαλλήλων της Πειραιώς αντέχουν ακόμη το αντίτιμο των 1,50€ για το εισιτήριο στα μουσεία. Ευχαριστούμε κύριε Σάλλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου