Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Η τράπεζά σας δεν σας δάνεισε καθόλου χρήματα και έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει σε κατάσχεση του σπιτιού σας


Μετάφραση και αναδημοσίευση  από το
Your Bank Didn't Loan You Any Money, and They Can't Foreclose On Your House

25 Μαρτίου 2008, 3:33 μμ
Δημοσιεύτηκε από τον Nick στις Νομικές Πληροφορίες
Βαθμολογία 4/5   Ψήφοι 4

             Το ακόλουθο άρθρο θα πρέπει ίσως να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για εκπαιδευτικούς ή ψυχαγωγικούς σκοπούς. Σπανίως κάποιος δικαστής, ο οποίος πληρώνεται από την κυβέρνηση, βάζει το συμφέρον ενός ατόμου πάνω από το συμφέρον των τραπεζών και ολόκληρου του συστήματος δημιουργίας χρημάτων μέσω δανείων. Όλοι όσοι έρχονται αντιμέτωποι με κατασχέσεις πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουν την παρακάτω υπόθεση καθώς και τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν, όμως δεν συνιστάται να τα λάβουν υπόψη τους ως νομικές συμβουλές.
                Αυτή η περίεργη υπόθεση του κυρίου Jerome Daly, έπεσε για πρώτη φορά στην αντίληψή μου μέσω ενός άρθρου της Ellen Brown, συγγραφέα του βιβλίου Web of Debt. Πρόκειται για μια υπόθεση κατάσχεσης που δικάστηκε στη Μινεσότα των Η.Π.Α. το 1968, τα ζητήματα της οποίας αφορούν στην «ταχυδακτυλουργικά κατασκευασμένη» βάση  του τραπεζικού συστήματος και που σημειωτέον, ποτέ δεν έχει ανατραπεί δικαστικά. Από την έκβαση της υπόθεσης, παρουσιάζεται μια πολύ αισιόδοξη πρακτική για το πώς μπορούν να αναγκαστούν οι ιδιωτικές τράπεζες, να σταματήσουν να δημιουργούν χρήματα.
                Ο Jerome Daly είχε υποθηκεύσει το σπίτι του στη Μινεσότα ώστε να πάρει στεγαστικό δάνειο. Κάποια στιγμή σταμάτησε να αποπληρώνει αυτό το δάνειο και φυσικά η τράπεζά του, με το όνομα First National Bank of Montgomery, κινήθηκε νομικά ώστε να γίνει κατάσχεση. Μπροστά στους ενόρκους στην δίκη της υπόθεσης, ο Daly παρουσίασε το επιχείρημά του, με το οποίο εξηγούσε για ποιο λόγο δεν χρωστούσε στην τράπεζα απολύτως τίποτα.
                Ουσιαστικά υποστήριξε ότι σε μία διμερής σύμβαση και οι δύο πλευρές πρέπει να προσφέρουν κάτι ως αντάλλαγμα. Ο ίδιος είχε υποθηκεύσει το σπίτι του ενώ αντίθετα η τράπεζα δεν παρείχε κανένα απολύτως αντάλλαγμα, εφόσον τα χρήματα που δανείστηκε είχαν δημιουργηθεί από «αέρα κοπανιστό» ή ακριβολογώντας, αποκλειστικά και μόνο από την ίδια την υπόσχεσή του ότι θα τα αποπληρώσει. Έτσι ισχυρίστηκε ότι η δανειακή σύμβαση ήταν άκυρη.
                Ισχυρίστηκε δηλαδή ότι η πίστωση που έγινε στον λογαριασμό του δεν ήταν πραγματικά χρήματα ώστε να ληφθούν ως αντάλλαγμα, οπότε δεν έπρεπε και να επιστραφούν. Χωρίς λοιπόν, να είναι έγκυρο το συμβόλαιο του στεγαστικού δανείου, δεν χρωστούσε στην τράπεζα απολύτως τίποτα. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, οι ένορκοι συμφώνησαν μαζί του και κήρυξαν άκυρη την δανειακή σύμβαση.
                Ο δικαστής αλλά και ο ίδιος ο εκπρόσωπος της τράπεζας ο οποίος κατέθεσε για λογαριασμό της, αποδέχτηκαν ως αληθές το επιχείρημα του Daly. Ακόμη και ο πρόεδρος της τράπεζας ο κ. Morgan, παραδέχτηκε ότι τα χρήματα δεν υπήρχαν μέχρι την στιγμή που δόθηκε το δάνειο, οπότε στην ουσία δημιουργήθηκαν από το πουθενά.
                Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν αυτολεξεί, «Τα χρήματα του δανείου πρωτοεμφανίστηκαν την στιγμή που η τράπεζα έδωσε το δάνειο. Ο κ. Morgan [πρόεδρος της τράπεζας], παραδέχτηκε ότι δεν υπάρχει καμία νομοθεσία στις Η.Π.Α. που να του δίνει τη δικαιοδοσία να κάνει κάτι τέτοιο. » Αποφασίστηκε λοιπόν ότι α) η δανειακή σύμβαση ήταν άκυρη και β) ότι η τράπεζα δεν είχε την δικαιοδοσία να δημιουργεί χρήματα εκ του μηδενός.
                Η εν λόγω απόφαση μάλλον συγκαλύφθηκε παρά αμφισβητήθηκε και ακόμη δεν έχει ανατραπεί δικαστικά. Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι όσοι αντιμετωπίζουν κατασχέσεις μπορεί να μην χρωστάνε καν χρήματα ενώ οι τράπεζες προσπαθούν να τους πάρουν το σπίτι πατώντας πάνω σε παράνομες ενυπόθηκες δανειακές συμβάσεις. Η απόφαση έσβησε μεμιάς το χρέος με έναν τρόπο που μπορεί  να παρομοιαστεί μόνο με την κάρτα «ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ» της μονόπολης.
                Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι άλλοι δικαστές θα πειστούν από τέτοιου είδους λογικά επιχειρήματα. Ακόμη κι αν οι συμβάσεις ενυπόθηκων δανείων μπορούν να αποδειχτούν άκυρες, ακόμη κι αν όλο το σύστημα του τραπεζικού δανεισμού είναι μια απάτη, αυτό δεν συνεπάγεται πως το διεφθαρμένο δικαστικό σύστημα θα επιτρέψει να φανεί η αλήθεια για το επίσης διεφθαρμένο τραπεζικό σύστημα. Το χρήμα και η εξουσία συνεργάζονται πολύ στενά.
                Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι ενώ αρκετοί προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τα επιχειρήματα του Daly, κανείς άλλος δεν κατάφερε να πείσει στο δικαστήριο. Οι αγωγές κατάσχεσης υποθηκευμένων σπιτιών χρηματοδοτούν εξίσου καλά δικηγόρους και δικαστές μέσω των νομικών εξόδων. (Φυσικά, ούτε οι μεν, ούτε οι δε δείχνουν να γνωρίζουν ότι τα χρήματα αυτά δημιουργήθηκαν επίσης από το μηδέν και συνεχίζουν να ξεπουλούν ανθρώπους για χάρη μιας ψευδαίσθησης.)
                Οι ιδιοκτήτες των υποθηκευμένων σπιτιών οφείλουν όπως αναφέρθηκε παραπάνω, να γνωρίζουν αυτό το επιχείρημα, διότι παρουσιάζει το τραπεζικό σύστημα όπως ακριβώς είναι, δηλαδή σαν μια απάτη. Τώρα που δόθηκαν τόσα πολλά επισφαλή στεγαστικά δάνεια και οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας τους, θα στηριχτούν κάποιοι από αυτούς στο επιχείρημα της άκυρης δανειακής σύμβασης και στην αντισυνταγματικότητα του ίδιου του νομισματικού συστήματος; Αυτό θα το δούμε, το επιχείρημα του Daly πάντως, παραμένει πειστικό, ορθολογικό και πολύ ενδιαφέρον και ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο δικαστής και οι ένορκοι συμφώνησαν μαζί του.
                Από την άλλη, πολύ λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διεφθαρμένοι δικαστές, οι δικηγόροι και όλοι όσοι επωφελούνται από την απάτη των τραπεζών. Όπως δήλωσε κάποιος από αυτούς σχετικά με το θέμα «Αν σε άφηνα να το κάνεις αυτό – εσένα και οποιονδήποτε άλλον – θα κατέρρεε ολόκληρο το σύστημα… Δεν μπορώ να σε αφήσω να περάσεις στην άλλη πλευρά του γκισέ της τράπεζας. Δεν επιτρέπεται να ανοίξεις αυτή την κουρτίνα!» Ολόκληρο το σύστημα στηρίζει τις τράπεζες και την κυβέρνηση – για ποιο λόγο θα έπρεπε να περιμένουμε από αυτούς να βοηθήσουν την υπεράσπιση απλών ανθρώπων απέναντι σε παράνομες πράξεις και συμβάσεις;

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Τραπεζικό Σύστημα Κλασματικών Αποθεμάτων (Γιατί και οι τράπεζες πρέπει να πάρουν τα χρήματά τους πίσω – και με τόκο)


           Όλοι θα έχουμε παρατηρήσει πως τελευταία φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια διάφορες εταιρίες αγοράς χρυσού οι οποίες μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες μαύρης αγοράς. Μαζί με αυτές δραστηριοποιούνται και τα γνωστά ενεχυροδανειστήρια που λειτουργούν με τοκογλυφικά επιτόκια στα όρια της νομιμότητας. Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όταν κάποιοι εκμεταλλεύονται την ανάγκη του εξαθλιωμένου κόσμου για χρήματα. Απατεώνες, θα σκεφτεί το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου.
                Το ίδιο και μεγαλύτερο ποσοστό όμως δεν αντιλαμβάνεται ή κατά κάποιο πολύ περίεργο τρόπο θεωρεί θεμιτή και αποδεκτή μία καλοστημένη κομπίνα η οποία είναι καθόλα νόμιμη ενώ κάθε λογής τοκογλυφία μπροστά της μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό. Το όνομα αυτής είναι Τραπεζικό Σύστημα Κλασματικών Αποθεμάτων και ισχύει στην Ελλάδα και σχεδόν παντού στον κόσμο.
                Για την λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, δηλαδή των τραπεζών, ισχύει ένας δείκτης με το όνομα δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας (Core Tier I) (http://oikonomica.wordpress.com/2011/12/22/capital_ratio/). Αυτός ορίζεται ως ο λόγος των ίδιων κεφαλαίων της τράπεζας προς τα δάνεια που έχει χορηγήσει και αυτή τη στιγμή βρίσκεται δια υπουργικής απόφασης στο 9% (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_12/11/2012_469647). Τα ίδια κεφάλαια μίας τράπεζας χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες όπως φαίνεται στις δημοσιοποιήσεις εποπτικής φύσης που υποχρεούνται να κάνουν οι τράπεζες προς την τράπεζα της Ελλάδος, (πχ. http://www.pancretabank.gr/cms/uploaded/pilonasiii.pdf) όμως για λόγους απλούστευσης θεωρούμε ότι περιορίζονται στο σύνολο των καταθέσεών της. Οι τράπεζες λοιπόν μπορούν να δανείζουν στους πελάτες τους όσα χρήματα θέλουν αρκεί να κρατούν στα ταμεία τους καταθέσεις ίσες με το 9% των δανείων ώστε να υπάρχει η απαραίτητη ρευστότητα. 
Η ιδέα είναι τόσο απλή και πραγματικά μοιάζει δίκαιη εκ πρώτης όψεως. Όταν κάποιος καταθέτει ένα ποσό στην τράπεζα τότε κάθε έξι μήνες η τράπεζα προσθέτει σε αυτό κάποιον τόκο (πχ. http://www.eurobank.gr/Uploads/pdf/EuroRates.pdf), από την άλλη η τράπεζα εισπράττει τόκους από τα δάνεια που δίνει (πχ. http://www.emporiki.gr/cbg/gr/tools/loan_tool.jsp) και έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Η τράπεζα βέβαια, είναι μια επιχείρηση η οποία πρέπει να βγάλει κάποιο κέρδος, όπως όλες οι εμπορικές επιχειρήσεις. Στην ουσία η τράπεζα εμπορεύεται χρήματα. Το κέρδος της προέρχεται από την διαφορά μεταξύ του επιτοκίου δανεισμού και του επιτοκίου καταθέσεων. Η τράπεζα δηλαδή, δίνει στον καταθέτη τόκο λιγότερο από τον τόκο που ζητάει από τον δανειολήπτη.
                Ας δούμε τώρα τι σημαίνουν όλα το παραπάνω, βάση της δικής μου κοινής λογικής, με ένα απλό παράδειγμα. Αύριο ανοίγει μια καινούρια τράπεζα με το όνομα KLAPSTA BANK και ο κ. Α καταθέτει σε αυτήν 10.000€. Ας δεχθούμε ότι ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας είναι 10% για ευκολότερες πράξεις, με απλά λόγια για κάθε 1000€ δανείου πρέπει να υπάρχουν 100€ στο ταμείο. Αυτόματα η KLAPSTA BANK μπορεί να δανείσει τα 9.000€ και να της μείνουν 1.000€ τα οποία υπερκαλύπτουν το όριο του 10% αφού 9000€ * 0.10 = 900€.
 Έρχεται λοιπόν ο κ. Β και δανείζεται τα 9.000€ και τα δίνει στον κ. Γ για να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αμάξι. Ο κ. Γ με τη σειρά του τρέχει στην KLAPSTA BANK να καταθέσει τα χρήματά του. Οι καταθέσεις του κ. Α χάθηκαν; Όχι βέβαια, υπάρχουν λογιστικά στον λογαριασμό του. Οι καταθέσεις του κ. Γ είναι ανύπαρκτες; Όχι βέβαια, 9.000 ζεστά ευρώ μπήκαν στα ταμεία της τράπεζας. Έτσι τώρα οι καταθέσεις της KLAPSTA BANK ανέρχονται στα 19.000€ παρά το γεγονός ότι στην ουσία υπάρχουν μόνο 10.000€. Που βρίσκονται τα 9.000 παραπανίσια ευρώ; Μαντέψτε… Τα χρωστάει ο κ. Β. Που θα τα βρει; Δικό του θέμα… η τράπεζα πρέπει να πάρει τα χρήματά της πίσω – και με τόκο.
                Σε συνέχεια του παραπάνω παραδείγματος αναφέρω τα εξής, ο κ. Β θα κόψει το λαιμό του να βρει 9.000€ αλλά μέχρι να τα βρει ο κ. Α συνεχίζει να έχει 10.000€ και ο κ. Γ 9.000€ με τα οποία μπορούν να συναλλάσσονται κανονικά μέσω εμβασμάτων, μεταφορών επιταγών κλπ, αρκεί να μην χρησιμοποιήσουν ταυτόχρονα πάνω από 10.000€ μετρητά. Έτσι δημιουργήθηκε μόλις, λογιστικό χρήμα ίσο με 9.000€ που μπήκε στην αγορά χωρίς να υπάρχει, μόνο και μόνο λόγω της υπόσχεσης του κ. Β ότι κάποια στιγμή θα το επιστρέψει, οπότε και θα εξαφανιστεί. Πως;
Ο κ. Β για να αποπληρώσει το δάνειό του, εργάζεται για τον κ. Α ώστε να πληρωθεί τα 9.000€ που χρωστάει. Ο κ. Α σηκώνει τα 9.000€ από την KLAPSTA BANK, πληρώνει τον κ. Β και εκείνος τα επιστρέφει στην τράπεζα. Έτσι στην τράπεζα υπάρχουν λογιστικά και ουσιαστικά 10.000€ τα οποία χωρίζονται σε 1.000€ του κ. Α και 9.000€ του κ. Γ.
Φυσικά, η KLAPSTA BANK, για όσο καιρό ο κ. Β της χρωστάει 9.000€ δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Έχει 10.000€ κεφάλαιο ενώ έχει δανείσει μόνο 9.000€. Μπορεί λοιπόν να δανείσει ακόμη 8.000€. Έτσι το σύνολο των δανείων της θα φτάσει τα 9.000€ + 8.000€ = 17.000€  ενώ το απόθεμά της θα είναι 10.000€ - 8.000€ = 2.000€. Και πάλι ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας είναι πάνω από 10% αφού 17.000€ * 0.10 = 1700€. Αυτά τα 8.000€ θα επιστρέψουν πάλι πίσω με τη μορφή κατάθεσης και αν αυτό συνεχιστεί, κάποια στιγμή η KLAPSTA BANK θα έχει δανείσει 100.000€ κρατώντας στο ταμείο της μόνο τα αρχικά 10.000€.
Για μένα αυτό σημαίνει ότι το 90% του εμπορεύματος της KLAPSTA BANK απλά δεν υπάρχει. Το κατασκεύασε η ίδια εκ του μηδενός και στη συνέχεια το πούλησε και εισπράττει το κέρδος από αυτή την συναλλαγή. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο. Τώρα πως όλη αυτή η κομπίνα είναι νόμιμη, μπορείτε να ρωτήσετε κάποιον δικηγόρο και αν βγάλετε άκρη παρακαλώ ενημερώστε με.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση ΟΝΝΕΔ Τήνου 7/11/12


Η ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ Τήνου που αναρτήθηκε στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο (http://www.tinianews.eu/2012/11/blog-post_5298.html) στις 7/11/12, ημέρα ψήφισης του μνημονίου ΙΙΙ, πλαισιομένη από φωτογραφίες που της δίνουν ένα πιο... ανατρεπτικό νόημα.